ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦ. ΠΑΠΠΑΣ
Πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος απ΄τον αδόκητο χαμό του συγχωριανού, φίλου και συνάδελφου Δημήτρη Στέφ. Παππά. ΄Ενας χρόνος που η τοπική κοινωνία στερήθηκε την παρουσία του και την προσφορά του.
Γεννημένος στην Καλλονή της Κυψέλης το 1933 αποφοίτησε απ’ το Γυμνάσιο της Άρτας, τη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.
Ξεκίνησε τη διδασκαλική του σταδιοδρομία από κάποιο μουσουλμανικό Σχολείο της ακριτικής Ροδόπης και, αφού ακολούθως υπηρέτησε σε αρκετά Σχολεία του Νομού Άρτας, κατέληξε αρχικά στο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Γεωργίου Κυψέλης και τελικά στο Δημοτικό Σχολείο Κυψέλης ως Διευθυντής, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Δυστυχώς κατά τα πρώτα έτη της σταδιοδρομίας του ένα τραγικό γεγονός, ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του, σημάδεψε το ξεκίνημά του αφήνοντάς τον μοναδικό προστάτη της πολυμελούς του οικογένειας.
Μεγάλο κι ασήκωτο το βάρος για το νεαρό τότε Δημήτρη, που αντιμετώπισε ολόρθος και με ανείπωτη γενναιότητα κι αισιοδοξία το αδυσώπητο χτύπημα της μοίρας.
Προικισμένος από τη φύση του με ισχυρή θέληση, ακλόνητη αυτοπεποίθηση και ανεξάντλητη υπομονή πάλεψε θαρραλέα με τη ζωή και στο τέλος αναδείχτηκε νικητής.
Αποκατέστησε πρώτα εξαιρετικά τις τρεις άγαμες αδελφές του και τελευταίος αυτός με την αγαπημένη του σύζυγο εκπληρώνοντας την αποστολή τους δημιούργησαν μια αξιοζήλευτη οικογένεια παραδίδοντας δυο άξια κι επιτυχημένα τέκνα στην κοινωνία.
Σωστός και ικανότατος στο παιδευτικό του έργο. Αγαπητός και φιλικός προς τους μαθητές του και τους συναδέλφους του. Σεμνός, ουσιαστικός, ενθουσιώδης και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη στην εν γένει συμπεριφορά του.
Μεγάλη η προσφορά του στην εκπαίδευση και απεριόριστη στην τοπική κοινωνία. Πρωτοστατούσε πάντοτε σ’ όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού. Πρώτος και καλύτερος στη διοργάνωση και τέλεση θρησκευτικών πανηγύρεων και άλλων πάσης φύσεως τοπικών εκδηλώσεων.
Πάντα ακούραστος και χαμογελαστός. Πάντα υπομονετικός και εξυπηρετικός προς όλους έδινε λύσεις και στα πιο δύσκολα προβλήματα.
Μόνιμος κάτοικος του χωριού και η αγαπημένη του ασχολία στις ελεύθερες ώρες του, απ΄ τα παιδικά του ακόμα χρόνια, τα χωράφια, οι κήποι και τα δέντρα του. Και η αγάπη του αυτή για τα πατρικά χώματα τον έστειλε για πολλά χρόνια αντιπρόσωπο της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Άρτας στην ΠΑΣΕΓΕΣ, ως αντιπρόσωπο του Δασικού Συνεταιρισμού του χωριού.
Και αφού συνταξιοδοτήθηκε πλέον, η προσφορά του συνεχίστηκε.
Έγινε μέλος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ι. Ν. Αγίου Μηνά Καλλονής και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πολιτιστικού Συλλόγου Καλλονής «Ο Άγιος Μηνάς», του οποίου διετέλεσε και Πρόεδρος.
Υπήρξε μέλος της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων καθώς και ταμίας και μέλος του Δ. Σ. της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής της Ένωσης Συλλόγων και Αδελφοτήτων των Διαμερισμάτων του πρώην Δήμου Αθαμανίας.
Αλλά η αποκορύφωση της προσφοράς του πραγματοποιήθηκε με την έκδοση των τριών τόμων του εμπεριστατωμένου βιβλίου «Τζουμερκιώτικα Λαογραφικά», ένα πολύτιμο έργο, στο οποίο καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια τα ήθη, τα έθιμα και η εν γένει ζωή των κατοίκων των Τζουμερκοχωρίων και όχι μόνο.
Δυστυχώς όμως ο θάνατος τον πρόλαβε πριν ολοκληρώσει τη έκδοση του τέταρτου τόμου.
Μεγάλη όντως η απώλεια για το χωριό ο θάνατός του.
Ας είναι ελαφρό το χώμα της πατρικής γης, που τον σκεπάζει.
Πάντα θα τον θυμόμαστε.
Γιάννης Κατσικογιώργος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Ιούλιος του 2017
Μενίδι Αιτωλ/νίας
(ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΥΨΕΛΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΣ
«για Χώσεψη καλά πάμε!» - τεύχος 18ο - σελ. 13)