(Φωτ. Thod Limier)
ΕΚΕΙ ΣΤ' ΑΠΟΣΚΙΑ ΤΟΥ. . . ΧΩΡΙΟΥ
ΨΕΜΑΤΑ ΜΕ ΟΥΡΑ (Β)
Μπαίνει στο καφενείο του χωριού ο δάσκαλος να πιει το καφεδάκι του και να ξεκουραστεί για λίγο, μετά το απογευματινό μάθημα. (Ήταν η εποχή, που τα Σχολεία στα χωριά λειτουργούσαν πρωί και απόγευμα). Κάθεται σ’ ένα τραπέζι και πιάνει κουβέντα με τους χωριανούς.
Σε κάποια στιγμή, ξαφνικά, κάποιος τον ρωτάει:
-Καλά, ορέ δάσκαλε, φοβάσαι τα σκυλιά;
-Τι έκανε, λέει; Φοβάμαι τα σκυλιά; Ποιος σου το’ πε αυτό;
-Να, προχτές, που συζητούσαμε εδώ, μας το’ πε ο Γρηγόρης ο Ζυμάριας.
-Α, είναι αυτός, που λέει τα πολλά ψέματα. Αυτός, που ισχυρίζεται ότι οι κότες του γεννούν στις έντεκα η ώρα τη νύχτα. Κατάλαβα. Και τι σας είπε δηλαδή;
-Είναι ολόκληρη ιστορία.
-Ας την ακούσομε.
-Ένα πρωινό - μας έλεγε - η γυναίκα του βοσκούσε τα πρόβατα στη μεγάλη λάκκα, που είναι πάνω απ’ το Σχολείο και καθώς περνούσες να πας για το μάθημα, σου χύθηκε ο σκύλος του κοπαδιού κι εσύ για να τον αποφύγεις, πρόλαβες και ανέβηκες σε μια βελανιδιά, που βρισκόταν δίπλα σου.
Ταυτόχρονα το κριάρι του κοπαδιού έτρεξε κι αυτό κάτω απ’ τη βελανιδιά και μαζί με το σκύλο, που γαύγιζε αδιάκοπα, σε εμπόδιζαν να κατεβείς να πας στη δουλειά σου.
Προσπάθησε να τα διώξει η γυναίκα του, μα στάθηκε αδύνατο και γι’ αυτό έτρεξε γρήγορα- γρήγορα στο διπλανό λοφίσκο και φώναξε τον άντρα της να έρθει να σε απελευθερώσει.
Ήρθε ο Γρηγόρης, έδιωξε τα ζώα κι εσύ κατέβηκες και πήγες αργοπορημένος στους μαθητές σου, που με αγωνία σε περίμεναν.
-Έτσι ε; απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος, ενώ όλοι τους, ξεκαρδισμένοι στα γέλια, τον διαβεβαίωναν ότι ο Γρηγόρης είναι γνωστός για τα απίστευτα ψέματα, που λέει κι ότι κανένας τους δεν τον πίστεψε.
Εξ άλλου παραδέχτηκαν όλοι ότι οι βελανιδιές εκείνες ήταν όλες υπεραιωνόβιες και πως κανένας δε θα μπορούσε ν’ ανεβεί σ’ αυτές χωρίς σκάλα.
Πέρασε καιρός και κάποιο βραδάκι μπαίνει ο δάσκαλος στο καφενείο και κάθεται κοντά στη σόμπα να ζεσταθεί και να πιει το καφεδάκι του παρέα με τους χωριανούς, που τον αγαπούσαν κι ήθελαν πάντα να συνομιλούν μαζί του.
Στο βάθος, σ’ ένα τραπέζι στη δεξιά γωνία του καφενείου, έπαιζε χαρτιά μαζί με άλλους τρεις ο Γρηγόρης ο Ζυμάριας.
Τότε ο δάσκαλος βρήκε την ευκαιρία, που από καιρό περίμενε.
Αφού συζήτησε για λίγο με τους άλλους, έφερε επίτηδες την κουβέντα στην απογραφή, που θα γινόταν τον επόμενο μήνα, ρωτώντας το διπλανό του:
-Είσαι έτοιμος, μπαρμπα-Γώγο, για την απογραφή, που θα γίνει τον άλλο μήνα;
-Τι έτοιμος να είμαι, δάσκαλε;
-Να, αν ξέρεις ν’ απαντήσεις σ’ ό,τι σε ρωτήσει ο απογραφέας, που θα έρθει σπίτι σου.
-Και τι θα με ρωτήσει;
-Πόσα στρέμματα χωράφια έχεις και τι τα καλλιεργείς.
-Εφτά. Μισά καλαμπόκια και μισά τριφύλλια.
-Ωραία! Και πόσες γίδες έχεις;
-Πέντε.
-Προβατίνες;
-Τρεις.
-Αγελάδες;
-Καμία.
-Μπράβο! Πολύ καλά τα ξέρεις, του απαντά ο δάσκαλος.
Λόγω του ενδιαφέροντος της συζήτησης απόλυτη ησυχία επικρατούσε στο καφενείο. Ακόμα κι όσοι έπαιζαν χαρτιά διέκοψαν το παιχνίδι και παρακολουθούσαν το δάσκαλο, που συνέχισε:
-Και πόσες κότες έχεις;
-Δέκα κότες κι έναν κόκορα.
-Πόσες απ’ αυτές είναι γεννούσες;
-Τι πάει να πει γεννούσες, δάσκαλε;
-Πόσες γεννούν αυγά, απαντάει ο δάσκαλος.
-Οι εννιά γεννούν, ο κόκορας όχι, αποκρίνεται χαμογελώντας ο μπαρμπα-Γώγος.
-Και τώρα ετοιμάσου να κάνεις λάθος, μπαρμπα-Γώγο: Πόσες απ’ αυτές τις κότες γεννούν στις έντεκα η ώρα τη νύχτα;
-Άι, ορέ δάσκαλε, μου την έφερες! ακούγεται από το βάθος του καφενείου κατακόκκινος απ’ τη ντροπή του ο Γρηγόρης ο Ζυμάριας, καθώς ολόκληρο το καφενείο σειέται από τα γέλια και τις φωνές των χωριανών, που καταχάρηκαν την πληρωμένη απάντηση, που έδωσε ο δάσκαλος στο μυθομανή Γρηγόρη.
Γιάννης Κατσικογιώργος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Χειμώνας του 2015
Μενίδι Αιτωλ/νίας
(Εφημ. «ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ» - αριθ. φύλ. 190 - σελ. 4)