ΑΓΝΑΝΤΑ (Φωτ. agnanta.com.gr)
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ
Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ
Πρωινό κάποιου Σαββάτου του σχολικού έτους 1962 – 1963, τελειόφοιτοι πλέον του Γυμνασίου Αγνάντων, ανεβαίνουμε μετά την προσευχή στη μικρή μεσαία αίθουσα του ορόφου για το δίωρο των Νέων Ελληνικών.
Μπαίνει ο καθηγητής μας, ο Χρήστος ο Μπονιάκος και πριν ακόμα καθίσουμε:
-Μισό λεπτό. Ξέχασα να φέρω τα τετράδια . . . και επιστρέφει στο Γραφείο.
- Α, ωραία, θα μας φέρει τις Εκθέσεις! λέω εγώ ευχαριστημένος, όπως κι όλοι οι άλλοι, που θ’ αποφεύγαμε να γράψουμε εκείνο το δίωρο έκθεση ή ν’ ασχοληθούμε με την ανάλυση κάποιου κειμένου ή ποιήματος από τα Νεοελληνικά μας Αναγνώσματα.
Πριν από πολλές μέρες είχαμε γράψει Έκθεση με θέμα, που είχε οριστεί από το Υπουργείο και η καλύτερη από την τάξη μας θα συμμετείχε σε διαγωνισμό για βράβευση.
Μετά από λίγο επιστρέφει με τα τετράδια, ξανασηκωνόμαστε και πάλι να τον υποδεχτούμε και πριν ακόμα να μας πει, ως συνήθως, να καθίσουμε, απευθύνεται με ύφος αυστηρό στον Επιμελητή της τάξης:
-Λέγε γρήγορα, Μαργώνη. Ποιος μίλησε την ώρα, που έβγαινα και τι είπε;
Ο συμμαθητής μας, ο Βαγγέλης ο Μαργώνης, που δεν είχε προλάβει ακόμα να καθίσει, δεν είχε ακούσει αυτόν που μίλησε και κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά ανασήκωσε με απορία τους ώμους του χωρίς να μπορεί ν’ απαντήσει.
Αμέσως παίρνω το λόγο και απαντώ:
-Εγώ μίλησα, κύριε Καθηγητά.
-Εσύ; Και τι είπες;
-Είπα: Α! θα μας φέρει τις Εκθέσεις!
-Δεν μπορείς εσύ, Κατσικογιώργο, να μας ελέγχεις, γιατί δε φέραμε νωρίτερα τις Εκθέσεις . . .
-Μα, κύριε Καθηγητά, δεν με καταλάβατε.
-Μη μιλάς. Κάθισε κάτω. Έχουμε τόσο φόρτο εργασίας, βρε αδερφέ! Δεν μπορούμε να τα προλάβουμε όλα . . .
Και συνέχισε να δικαιολογείται για την καθυστέρηση, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η παρατήρησή μου δεν ήταν για την καθυστέρηση, αλλά για το ότι θα περνούσαμε ευχάριστα ένα δίωρο, πράγμα, που όλοι μας το προτιμούσαμε.
Σχολικό έτος 1961 - 1962 στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου
Αγνάντων. Από αριστερά: Γιάννης Κατσικογιώργος, Βαγγέλης
Μαργώνης και Νώντας Γαλαζούλας.
Συνέχισε να απευθύνεται σε μένα για λίγα λεπτά, χωρίς να μου επιτρέπει να μιλήσω και στη συνέχεια αρχίσαμε την ανάγνωση και τον σχολιασμό των Εκθέσεων.
Αφού πέρασε αρκετή ώρα, εντελώς ξαφνικά:
-Επανέρχομαι πάλι στο θέμα, Κατσικογιώργο! Ποιος είσαι εσύ, βρε αδερφέ, που μας υποχρεώνεις . . .
Σηκώνομαι όρθιος και τον διακόπτω:
-Συγγνώμη, κύριε Καθηγητά, να σας εξηγήσω . . .
-Κάθισε κάτω και μη μιλάς!
Κάθισα, συνέχισε στο ίδιο ύφος για λίγα λεπτά και ξαναμπήκαμε στο μάθημα.
Στη δεύτερη διδακτική ώρα επαναλήφτηκε το ίδιο μια - δυο φορές, χωρίς να προσπαθήσω πάλι να πάρω το λόγο, γιατί είδα ότι ήταν πια μάταιο.
Πέρασε το δίωρο των Ελληνικών και την τρίτη ώρα είχαμε μάθημα με κάποιον άλλον καθηγητή. Την τέταρτη ώρα θα είχαμε πάλι με τον Μπονιάκο Λογική.
Καθώς βγαίναμε στο διάδρομο για διάλειμμα πολλοί συμμαθητές μου μού έλεγαν:
-Πρόσεξε, ο Μπονιάκος θα σε εξετάσει στη Λογική.
Φυσικά, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ήμουν διαβασμένος, αλλά και στο διάλειμμα έκανα ένα τελευταίο φρεσκάρισμα, όπως κάναμε σχεδόν όλοι μας κάθε μέρα σ’ όλα τα μαθήματα.
Έφτασε η ώρα της Λογικής. Μπαίνει ο Μπονιάκος και αμέσως μετά το «καθίστε», απευθύνεται σε μένα:
-Ορίστε, η αφεντιά σου στο μάθημα.
Σηκώνομαι, παίρνω θέση μπροστά από τον πίνακα κι αρχίζω.
Θα είχα φτάσει στη μέση περίπου της αφήγησης, όταν απρόοπτα:
-Επανέρχομαι, Κατσικογιώργο, στο θέμα. Η ενέργειά σου . . .
Κατάλαβα ότι ήταν εντελώς ανώφελο να ζητήσω και πάλι το λόγο και προτίμησα να σιωπήσω.
Έτσι, με το τέλος των παρατηρήσεων, συνέχισα και ολοκλήρωσα το μάθημα.
Μετά το «κάθισε» κατευθύνθηκα προς το θρανίο μου και με την έναρξη της διδασκαλίας του νέου μαθήματος πήρα μια βαθιά ανάσα . . .
Γιάννης Κατσικογιώργος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Καλοκαίρι του 2013
Μενίδι Αιτωλ/νίας
(Εφημ. «ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ» - αριθ. φύλ. 184 - σελ. 4 - https://agnanta.com.gr/)